20 jan 2010

Draadloze elektriciteit


Als ik op stap ben neem ik altijd mijn laptop, mobiele telefoon en e-reader mee. Allen lichtgewicht dus dat valt wel mee. Alleen : ze hebben alledrie elektriciteit nodig. En waar de e-reader een redelijke tijd meegaat, is mijn laptop al na 2 uur uitgeput.

Opladers mee dus. Meervoud. Wand er is geen enkele oplader die op een ander apparaat past. Ze hebben allemaal zo hun eigen aansluitstukjes en eigenaardigheden.

Zo heeft de oplader van de ILIAD een hub nodig, waaraan je ook de USB verbinding voor computercontact kunt aansluiten. De oplader van mijn nieuwe Hanvon heeft overigens wel een handig foefje: de usb-aansluiting kan daar in een elektriciteits-stekker. De telefoon kun je gelukkig met een USB-aansluiting opladen via de computer, dus dan volstaat een dunner draadje, zonder adapter.

Vaak hebben ze allemaal ook nog een koptelefoon met aansluiting, waarbij de Cybook het helemaal gek maakte, want om mijn koptelefoon aan te kunnen sluiten had ik nog een verloopstekkertje nodig.

Mijn laptopje – een HP Mini – maakt het het bonst: zelf een lichtgewichtje is het snoer fors en stevig, de adapter zwaar en de steker van zo’n fors formaat dat ik hem met moeite uit een stopcontact kan trekken.

Mijn grote wens is dus: draadloze elektriciteit.

Dat zou in deze moderne wereld toch moeten kunnen, heeft niemand daar nou eerder aangedacht?
Jawel hoor, lees ik op de site van Draadloos.nu. Nikola Tesla had in de 19e eeuw al iets bedacht met elektromagnetische velden. Maar omdat afname daarvan niet meetbaar was en er reeds een elektriciteitsnet was opgetuigd ging dat niet door.

Maar ‘men’ zat niet stil: in april 2007 berichtte Sync.nl “Draadloze elektriciteit vervangt laatste snoer “en vertelde het verhaal van Powercast: elektriciteit uit radiogolven. Een zonnige toekomst want men: “denkt in 2008 “miljoenen zenders en ontvangers” te verkopen.

Ik heb daar in 2008 niets van gemerkt. Maar Powercast is nog steeds actief en heeft vorig jaar (2009) zelfs de “Best of Sensors Expo” Gold Award gewonnen.
Ook zijn er zogenoemde Powermats, die je kunt kopen en waarop je je apparaatn kunt leggen. Maar daar heb je ook weer een receiver nodig, specifiek voor ieder apparaat.
Maar toen kwam in juli 2009 Eric Giler, CEO van het Amerikaanse bedrijf Witricity. Hij demonstreerde tijdens de Ted Global conferentie hoe zijn bedrijf televisies en mobiele telefoons veilig draadloos van stroom kan voorzien en opladen. Giler verwacht dat draadloze stroom binnen anderhalf jaar in de eerste producten zal verschijnen. Zijn systeem maakt gebruik van elektromagnetische velden tussen het stopcontact en je apparaat. Ik hoop niet dat je ook daarvoor weer apparaatspecifieke connectors voor moet hebben.

Er is zelfs een Wireless consortium dat zich officieel bezighoudt met de vraag en nut van draadloze stroom. Nou voor mij is dat evident, en ik hoop dat het gauw komt.

Of moet ik dan toch maar investeren in een aparte accu voor mijn HPtje (zwaarder dan de hele laptop), zodat ik wat langer nog online kan zijn?

Aanvulling 2 feb 2010:
Ik lees net over de toepassing van piëzo-elektrisch effect in "Je lijf als stroombron"artikel in Kennislink.nl van Barry van der Meer: elektriciteit uit een rubber implantaat in je lijf of in je schoenzolen.

18 jan 2010

E-reader Hanvon Wise N526


Eind vorig jaar e-readers aangeschaft uit de nieuwe generatie e-readers.
Misschien is dit ook wel de laatste generatie, want ik begin toch tot de overtuiging te komen dat een geïntegreerd apparaat eigenlijk de voorkeur heeft: een apparaat met een prettig leesbaar en weinig energie verbruikend scherm(zoals e-ink op de opvolger daarvan uit e-readers), Internetverbinding en mogelijkheid tot browsen, e-mail checken, twitteren e.d.(zoals in mobiele telefoon= smartphone) en een goede agendafunctie (zoals in de vroegere PDA’s). En dat alles gecompleteerd met draadloze elektriciteit en automatische oplaadmogelijkheid in de trein. Dat zou ideaal zijn.

De CES show (Consumer Electronics Show) van afgelopen week in Las Vegas, liet al een tipje van de sluier zien in de vorm van tablets. Ik denk dat dat wel eens de toekomst gaat worden, maar dat kon nog wel even duren voordat dat allemaal leverbaar en ook werkbaar is.

Een nieuwe e-reader dus. Om te beginnen heb ik een Hanvon Wise N526 gekocht. Deze e-reader, gekocht bij Via Leon, leest formaten als txt, html, pdf, epub en mp3 en wav. Je kunt zoomen en notities maken, Het heeft een toetsenbord aan de voet van het apparaat. Je kunt er notities mee maken in handschrift en door te tikken.

Ik heb er mijn sd-kaartje met muziek(mp3) ingestopt en heb het apparaat getest onder het beluisteren naar de Brandenburgische Konzerte van J.S. Bach. Eerst maar een de user guide doornemen. Het grappige is dat het met een soort menustructuur werkt waarbij je de genummerde opties kunt kiezen ( beetje zoals vroeger gopher), maar je kunt ook met de stylus je keuze aanklikken of met de pijltjes toetsen en de Ok-toets je keuze maken. Dat is wel handig, navigeren op verschillende manieren.

In de afgelopen weken heb ik 2x een vastloper gehad, bij een poging een tamelijk groot pdf-bestand te openen. Hij geeft dan keurig een foutmelding, helaas in het Chinees. Beide keren heb ik de vastloper losgetrokken door de oplader aan te koppelen en met de extra elektriciteit kon ik het apparaat uitzetten.

Het Epub formaat, wat nu standaard is geworden is me wel tegen gevallen. In mijn 1e generatie e-readers was Mobipocket de standaard, maar de conversie van een pdf naar Mobipocketformaat gaf met name bij tabellen een verstoord bestand.

Epub is niet echt veel beter: het kan niet overweg met koppen, die plaatst het in stukjes tussen de tekst en het geeft om de zoveel tekens een extra lege regel, waardoor je wel erg vlug door de pagina heen bent.

De Hanvon leest PDF’s wel en kan ook zoomen, maar dat leest dan weer lastig omdat je van links naar rechts moet scrollen.Maar verder leest het wel aardig. Het is duidelijk een stapje verder dan de Cybook en de Iliad die we ook hebben. Maar nog verre van ideaal.