28 nov 2012

Register Bibliothecaris

Nu er weer stemmen op gaan om de actieven van de passieven te scheiden, ofwel in hedendaags jargon de ‘agile’(=slagvaardigen) van de ‘dode’(=inactieven), is het wellicht ook weer tijd om een al wat ouder idee op te poetsen.
En wel dat van de ‘register bibliothecaris’.

Wat de heren Joost Heessels en Jeroen de Boer betogen in hun voorstel op Bibliotheek 2.0 (iedereen ontslag en de banen opnieuw verdelen op basis van competenties ) zal m.i. niet het overall gewenste effect hebben.
Wellicht kan het tot een, voor de jonge heren gunstige , herschikking van banen komen, maar dat leidt niet noodzakelijkerwijs tot een scheiding van slagvaardige van inactieve bibliothecarissen. Het zal slechts leiden tot een scheiding van de ouderen en jongeren en dat is niet hetzelfde. Bovendien geeft het geen enkele garantie dat over 10 jaar niet dezelfde situatie weer is ontstaan.

In plaats daarvan pleit ik voor een beschermd beroep.
Laten we het de ‘Register bibliothecaris’ noemen. – Ik heb nooit van de term informatie-professional gehouden en dat mijn baan verder niets met een ruimte met boeken te maken heeft geeft helemaal niets: een journalist werkt ook niet alleen voor een journal.

Daar kan een mooie taak liggen voor de broepsvereniging de Koninklijke NVB. Die kan het register beheren.
Iedereen kan in het register worden ingeschreven die aan een basisopeiding (= basiscompetenties) voldoet. Jaarlijks, of eens in de zoveel jaar is men verplicht om door middel van het behalen van een aantal accreditatiepunten te bewijzen dat men nog steeds actief en bijgeschoold is. Alle bij- en nascholingen kunnen worden geklasseerd, bijvoorbeeld een jaarlijkse bezoek aan de NVB-jaarcongres levert 1 punt , maar een keer een bezoek aan de CIL levert 3 punten.
Zo kun je zorgen dat iedereen die zich bibliothecaris wil noemen ook daadwerkeleijk aan de normen van een ‘agile’ beroepsbeoefenaar voldoet. De GO kan een aparte bijscholingscursus opzetten om een ieder die na een ingeslapen periode weer geregistreerd wil worden, bij te scholen.
Zo blijft ieder bij de tijd, en is er volop dynamiek.
Zie ook de praktijk van het BIG-register. Dat is een – wettelijk verplicht – register voor zorgverleners. Een wettelijke verplichting is niet nodig, het kan ook vrijwillig als de werkgevers zich aan de beroepseisen houden en van hun medewerkers inschrijving vereisen.

19 nov 2012

NVB-congres

Het 2012 jaarcongres van de NVB had als thema: “Impact: informatie die ertoe doet” Dit jaar een jubileum congres, omdat de NVB 100 jaar bestaat in het Beatrix theater in Utrecht. Een feestcongres: geen inhoudelijke tracks met alle varianten op verandermanagement, maar prettig positief jubileum programma.


Sinds 2009 had ik me op het NVB-congres voorbereid door me op drie onderwerpen te concentreren:
- ordening versus serendipity
- sociale media en verwording maatschappij
- imago informatieprofessional
Het is wel leuk om die oude verslagen weer terug te lezen:
2009: Verbinden op inhoud 2010: Innovatie 2011 Een ander vak

Ook dit jaar weer kwamen de bekende thema’s weer aan de orde:
- Ordening in het boeiende verhaal van André Kuipers hoe alles nauwkeurig moest worden beschreven en gelocaliseerd in een Inventory Management System
- Social media in het verhaal van Lee Rainie van Pew over de spreiding en gebruik van SM (uit: The Onion: er zijn maar 4 mensen die Facebook echt leuk vinden, alle anderen ervaren een gevoel van wanhoop zodra ze ingelogd zijn)
- Imago informatieprofessional: cabaretier Murth Mossel over het stoffige beroepsimage: “er is geen ‘silence’ voice of Holland”, maar ook ‘imago is slechts perceptie’. Ook Michelynn McKnight die ons oproept flexibel en proactief te zijn ‘the agile librarian’ (meerdere congresgangers hebben me bekend dat ze het woord ‘agile’ = slagvaardig, moesten opzoeken in het woordenboek),

Maar er kwamen nog wat andere aandachtspunten over het voetlicht:
- Selectiviteit van informatie/kennisvergaring: Lee Rainie: ´we leven in datastreams, gebruiken informatie anders. Informatie ontwikkelt en verandert, het is overal, als een 3e huid. Maar Lee Rainie steekt ons een hart onder de riem: iedereen is onzeker is door de informatie/ontwikkeling dus heb vertrouwen in je kunnen als bibliothecaris om de kennis achter die informatie op te sporen.
Alexander Klöpping sprak in zijn 2e korte pitch over de eigen door algoritmen gefilterde informatievoorziening (informatie bubble: de glazen bol waarin je nieuwsstromen verwerkt van alleen geselecteerde bronnen en relaties op basis van omgeving).
- Ken je kracht: Lee Rainie:bibliothecarissen houden zich met kennis bezig niet met boeken.´What business are you in´’ en Michelynn McKnight ”Know, Show, Tell” (your expertise, your professionalism, your role in mission of institute). Murth Mossel: informatieprofessionals, ja die hebben we nodig in een wereld waarin het wemelt van de informatie-amateurs’.
- Niet bij digitaal alleen: Redmond O’Hanlon toont zijn lievelingsboeken en vertelt hoe hij daarmee en daardoor bereikt heeft waar hij is (speciale collectie Redmondiana in de Artis-bibliotheek).
André Kuipers verklaart over de Sojoez-raket: het is een oud systeem, dus veiliger want als alles uitvalt kun je met mechanische stuurwieltjes terugkomen en als klapper op de vuurpijl de oude tekst die Hans van Keken liet zien in zijn lezing over het apestaartje. Dat teken werd al in de 15e eeuw gebruikt als aanduiding voor een inhoudsmaat.

Verder genoten van het prachtige filmpje van André Kuipers en van de uitstekende en humorvolle prestatie van sneldichteres Dominique Engers.
Het woord ‘koinofilie’ geleerd van Vincent Icke over de schoonheid van de midelmaat en de waarheid als schok (dat is impact) en de Commissaris van de Koningin gehoord bij de uitreiking van het predikaat ‘koninklijk’ aan de voorzitter van de NVB.
Bij ontvangst gesmuld van een heerlijk tompoesje en een Heer Bommel mee naar huis.



Jammer, jammer, jammer dus dat er geen enkel stopcontact was om apparaatjes op te laden, en dat de wifi irritant haperde en telkens wegviel.